Հայերեն սովորելը կյանք է փոխում

Նա նաև հաճախել է Վրաստանի հայկական թեմի Սուրբ Էջմիածին եկեղեցուն կից հայկական կիրակնօրյա դպրոցը: Այնուամենայնիվ, իր առօրյա կյանքում չկար այն միջավայրը, որտեղ նա կկարողանար կիրառել հայերենի այն գիտելիքները, որ ձեռք էր բերել դպրոցում:

Երբ Մարինան դպրոցական էր, նա երազում էր դառնալ բժիշկ: Նա իր դասերը լավ էր սովորում և մասնակցում էր տարբեր մրցույթների: Ավելի ուշ, նա ընդունվեց Իվան Ջավախաշվիլիի անվան պետական համալսարանի լեզվաբանության ֆակուլտետ` միևնույն ժամանակ աշխատելով որպես թարգմանիչ: Այս տարիների ընթացքում լատինական պարը նրա նախասիրությունն էր:

Մարինան ՀՎՀ-ի մասին իմացավ Վրաստանի հայկական թեմի ծառայողից, երբ 24 տարեկան էր: Նա շատ ուրախացավ, քանի որ վերջապես հայերեն կսովորեր: Նա անմիջապես գրանցվեց լեզվի դասընթացներին և հայերեն սովորեց սկսնակների մակարդակից սկսած, այնուհետև մասնակցեց նաև հայոց պատմության և երաժշտության դասընթացներին:

Այս զարգացումը Մարինայի կյանքում շատ բան փոխեց. լատինական պարերի փոխարեն հայկական ժողովրդական պարը դարձավ իր նախասիրությունը և նա միացավ «Անի» հայկական ժողովրդական պարային խմբին:

«Ես նորից ծնվեցի… որպես հայ»,- ասում է նա:

Մարինան գովաբանում է իր ՀՎՀ ուսուցիչներին, ովքեր իրեն ահռելի օգնություն են ցուցաբերել և օգնել հայերեն սովորել 6 ամսից էլ քիչ ժամանակահատվածում: «Իմ ուսուցիչը` Իզաբելլան, և ես արդեն լավ ընկերներ ենք», - ասում է նա: «ՀՎՀ-ն աշխարհի տարբեր անկյուններում ապրող սփյուռքահայի համար հայերեն սովորելու և ազգային ինքնությունը պահպանելու միակ հնարավորությունն է»:

Դրանից հետո Մարինան աշխատել է Վրաստանի հայկական թեմի «Հայարտուն» մշակութային կենտրոնում որպես հայերեն-ռուսերեն և հայերեն-անգլերեն լեզուների թարգմանիչ: Այս գործունեությունը նրան օգնեց զարգացնել գիտելիքները, լավ հարաբերություններ ստեղծել Վրաստանի հայկական համայնքի հետ և Հայաստան այցելել մի քանի անգամ:

«Առաջին անգամ Հայաստան այցելեցի ՀՎՀ-ի առաջին տարեդարձի կապակցությամբ: Ես 25 տարեկան էի և մինչ այդ երբեք չէի եղել Հայաստանում»:

Մարինան այժմ աշխատում է մի քանի արտասահմանյան կազմակերպություններում որպես թարգմանիչ և հանդիպում է տարբեր մասնագիտության ու ազգային պատկանելության մարդկանց հետ: Այդուհանդերձ, նա չի մոռանում իր նախասիրությունը` հայկական ժողովրդական պարը, և շարունակում է իր գործունեությունը Վրաստանի հայկական համայնքում: Նա զգում է, որ իր կապերը հիմա շատ ավելի ուժեղ են և ոչինչ չի կարող խլել իրենից այն, ինչ սովորել է:

«Այժմ ես և՛հայ, և՛ ոչ հայ իմ ընկերներին խրախուսում եմ մասնակցել ՀՎՀ ծրագրերին»:

Հեղինակ` Հարութ Էկմանյան

ՀՎՀ հեռուստադպրոց